Menu

Adem

Adem

DoorWendy van Schaik Datum3 januari 2020 0 reacties

robin-benzrihem-YDLiKD8ZLeA-unsplash.jpg

Er stonden nog tien seconden op de klok. We namen een diepe ademteug en telden af met als slotakkoord een 'gelukkig nieuw jaar!' uit volle borst. Zoenen op wangen. Snel naar buiten, waar we op sommige momenten onze adem inhielden terwijl we staarden naar de hemel die kleurde door het spetterende vuurwerk.

We dronken een laatste glas en namen een allerlaatste oliebol. De adem vertraagde terwijl we onze hoofden vermoeid op onze kussens legden. De kinderen joelden veel te vroeg op nieuwsjaardag. Sloffend gingen we naar de ontbijttafel om samen te eten. En terwijl we lachten, luisterden we tussendoor naar het journaal op de radio.

Onze adem stokte bij het horen van vreselijk nieuws dat je geen enkel mens toewenst. Adem die stopt. We werden even stil, het hart kloppend in de keel. In onze vreugde kwam het lijden van de ander binnen, via de radio.

Adem in, adem uit.

Ik ontdekte bij het teruglezen van mijn blogs voor Ark Mission afgelopen jaar, dat ik vaak de zoektocht beschrijf van hoe om te gaan met het lijden in deze wereld. Het lijden dichtbij – mijn eigen angst of boosheid – maar ook het lijden ver weg. Het lijden dat ik misschien ongemakkelijk vind, juist omdat het raakt aan het comfort van mijn eigen leven. Dus ik dacht, laat ik eens proberen iets vreugdevols schrijven.

Adem in, adem uit.

Toen God de mens schiep en Zijn adem gaf, was dat niet alleen een kleurloos, geurloos en smaakloos gas. Het is Gods verbinding met de mens. Zijn levensadem. Ruach, wat Geest en adem betekent. Door Gods adem leven wij. Hij woont in ons. Gods adem, Gods Geest, zet ons in beweging. En juist daar in de adem, in het weten dat God hier is, in ons is, is de hoop in het lijden. In een ademteug kunnen we het uitroepen naar God, wetend dat Hij onze vreugde en troost is tijdens het oprapen van de brokstukken. Hoe paradoxaal ook: vreugde in lijden, lijden met de ander in vreugde.

Adem is wat ons mensen verbindt. Allemaal ademen we in en uit. Soms stokt onze adem of houden we onze adem in, en eens zal onze adem stoppen. Laten we het lijden niet buitensluiten. Niet in blijdschap, niet in verdriet. Laten we het lijden niet vermijden. Niet in comfort, niet in ongemak. Laten we het lijden niet onbeschreven laten. Niet in 2019, niet in 2020.

Ik wens je adem vol levensvreugde toe. Ik bid je Gods Geest, de Trooster toe in tijden dat het leven je benauwt en machteloosheid overheerst. Ik bid je frisse wind en goede moed toe die je in beweging zet, en ik wil je bemoedigen met de wetenschap dat Gods adem je verbindt met alle mensen. Neem de vrijmoedigheid om die verbinding met Hem en je naaste aan te gaan.

Gij zijt de lucht om mij heen
Ik adem U in
Ik sla U om als een mantel
en ik weet dat Gij nooit verslijt.
- Huub Oosterhuis

Wendy van Schaik

Wendy heeft samen met haar man Harm vier kinderen. Ze is theatermaker, schrijft graag gedichten, geeft les en acteert.

Uw e-mail adres wordt niet gepubliceerd