Menu

Heilige grond

Heilige grond

DoorWendy van Schaik Datum30 januari 2020 0 reacties

Mijn notities bij de Bijbel_klein.jpeg

In de Maand van de Bijbel besteedt Ark Mission extra aandacht aan de rol die de Bijbel speelt in het persoonlijke leven van christenen. Dit doen wij onder andere aan de hand van het boek Mijn notities bij de Bijbel. Dit notitieboek helpt bij het persoonlijke gebruik van de Bijbel. Je krijgt elke week een Bijbeltekst aangereikt met een korte overdenking, en verder is er veel ruimte voor eigen observaties, gedachten en (dank)gebeden. Om te laten zien hoe je dit boek kunt gebruiken, gaan onze bloggers hier ook mee aan de slag.

Deze week schrijft Wendy over het thema van week 5:
Mozes (Exodus 6:3-4; verder lezen: Exodus 1-3 en 6)

Ik zie hem daar zo staan. Onze man Mozes. Groot leider van het spannende uittochtverhaal. Dat weet hij niet. Niet op het moment van Exodus 3. Hij moet aan de slag, maar heeft er weinig zin en vertrouwen in. Ik zie hem ijsberen, lichtelijk gefrustreerd. Onze man Mozes. Verkondiger van de Tien Geboden.

Hij had het nog zo gezegd bij die eerste ontmoeting bij de brandende braamstruik. Had God niet iemand anders kunnen sturen? ‘Wie ben ik dan, dat ik van de Farao moet eisen om de Israëlieten te laten gaan? Wie moet ik zeggen dat U bent, God? Wat als ze me niet geloven?’ Natuurlijk, dat God Zich aan hem openbaarde was indrukwekkend geweest, en even krachtig was de barmhartigheid die God getoond had voor Zijn volk. Mozes denkt terug aan dat moment. Hij had nog geprobeerd tegen te stribbelen: ‘Ik ben niet zo’n goede spreker, Ik kan nooit de juiste woorden vinden. Ik stotter!’ Hij had het nog zo gezegd. Pas toen zijn welbespraakte broer Aäron mee mocht, was hij schoorvoetend op pad gegaan. Nou, dat was niet zo goed uitgepakt. De Farao had geroepen dat het volk lui was, een beetje feestvieren in de woestijn. Het gevolg was zwaardere arbeid en een ongelukkig, boos volk.

person-stand-on-sand-1774929.jpgDaar staat hij dan. Op blote voeten en met het hoofd verontwaardigd omhoog gericht: ‘Heer, waarom behandelt u dit volk zo slecht? Waarom hebt u mij hierheen gestuurd? … U hebt uw volk niet bevrijd – integendeel!’

Ik begrijp je, Mozes. Een tegenslag verwerken is niet makkelijk. ‘Ik zei het toch,’ komt regelmatig in mijn zinnen voor. Het begint al bij iets moeten doen, waar je je eigenlijk ongemakkelijk bij voelt. Nou, laten we er maar niet omheen draaien, eigenlijk zijn we gewoon bang. We hebben ieder onze talenten en jij Mozes, wist heel goed dat spreken niet jouw talent was. En dat God wel in jou gelooft en in Zijn grootheid Zijn zegen meegeeft, wil niet zeggen dat jij Gods trouw en belofte niet in twijfel trekt. I feel you, Mozes. God is een almachtig Schepper en Koning van hemel en aarde. Een God die genadig is, liefdevol, geduldig en trouw, maar soms weten we het gewoon net iets beter en vraag ook ik me af of Gods plan wel helemaal het juiste is. Ik bedoel: wíj staan toch met onze voeten in de modder?

Had hij wel zo tegen de Almachtige tekeer moeten gaan? Mozes buigt zijn hoofd. Hij hoort Gods stem: ‘Ik ben de HEER. Ineens ziet hij zichzelf weer staan. Brandende braamstruik, blote voeten, heilige grond. De belofte klinkt: Ik heb gezien hoe ellendig mijn volk eraan toe is, ik heb hun jammerklachten over hun onderdrukkers gehoord. Daarom ben ik afgedaald om hen te bevrijden, om hen te brengen naar een land dat overvloeit van melk en honing. Geloof je het, Mozes? Klinkt de belofte diep door tot in jouw hart?

Ik buig mijn hoofd. Geloof ik Hem die zegt: ‘Ik zal bij je zijn, Ik ben die er zijn zal’? Is het in mijn hart geland dat Hij mij liefheeft en dat ik mag leven op de aarde die God gemaakt heeft? Dat ik mag gaan wandelen op wegen zodat Zijn plan zich ontvouwt, ook al zijn de wegen hobbelig, stroef, onzeker en zeker niet volgens mijn plan? Durf ik te geloven dat Hij er is, gewoon, altijd? Dat ik daar niets voor hoef te doen, dat ik er alleen maar bij stil hoef te staan, te luisteren en te vertrouwen?

 Trek je schoenen uit, want de grond waarop je staat, is heilig.

Wendy van Schaik

Wendy heeft samen met haar man Harm vier kinderen. Ze is theatermaker, schrijft graag gedichten, geeft les en acteert.

Uw e-mail adres wordt niet gepubliceerd