Op Koningsdag hield ik ineens weer ontzettend van Holland. Wat een goed volkje zijn we toch met z’n allen! De paar procent egoïstische hufters, huichelaars en hebberds daargelaten, is er op zo’n dag een overvloed aan creativiteit, bereidwilligheid, sociaal gedrag, humor en gezelligheid – voor wie het maar wil zien en beleven.
Al die vlaggen in de straat, al die mensen die op uitbundige of subtiele wijze het oranje, rood, wit en blauw in hun kleding, sieraden of haar hebben verwerkt, de geschminkte vlaggetjes op kinderwangen, tekeningen en teksten met stoepkrijt, de lange rij – rustig wachtend met anderhalve meter tussenruimte – voor de Hema, allemaal smachtend naar een oranje tompouce.
Laat het een beetje sentimenteel klinken, maar in en door al die dingen ervaar ik op zo’n dag iets van eenheid en verbondenheid. Niet dat ik denk dat wij kaaskoppen nou zo bijzonder zijn in vergelijking tot andere landen en volken. We zijn niet bijzonder aardig, niet bijzonder origineel, niet bijzonder sociaal, niet bijzonder gastvrij. Maar we zijn met z’n allen ook geen bende rotzakken.
Helemaal geen slecht land om koning van te zijn. En ook helemaal niet slecht om zo’n verbindend koningshuis te hebben! Met een koning die zich geregeld ontpopt als een zorgzaam vader des vaderlands. En zo is het vanouds bedoeld. Lees Psalm 23! Een koning bij Gods gratie heeft herderlijke trekken. Op zo’n vorst eet ik graag een oranje tompouce!
Henk Fonteyn
Theoloog, publicist en voormalig legerpredikant