Menu

Gerommel in de hemel

De zomer is begonnen en de hemel laat haar regen neer. Klaagzangen verschijnen op sociale media: ja hoor, zomer in Nederland. Ik vind het heerlijk. Slenteren door de regen. Laatst liep ik mijn avondrondje rondom een plas. Grote donkere wolken verzamelden zich. Het was warm, broeierig zouden we zeggen, en de donder klonk in de verte. Een aankondiging van de onweersbui die ieder moment kon arriveren.

Zo zijn er wel meer donkere wolken. Mijn vader had last van zijn voet. We wisten niet dat dat een aankondiging was van zijn ziekenhuisopname. Ineens kon hij niet meer lopen. Aan bed gekluisterd en nu al meer dan een week vol onzekerheid. Niemand, ook de neuroloog niet, weet wat hij heeft. De donder klinkt, de bui laat op zich wachten.

En een periode van dreiging ligt achter ons allemaal, of eigenlijk zitten we er nog middenin. Iedere corona-persconferentie was als gerommel in de hemel, dat aankondigde dat er weer een bui boven ons hoofd hing. Voor de ene groep was het als heerlijke zomerse regen en de andere groep had zijn klaagzang al gereed. Polarisatie viert hoogtij; we zien het ook bij alle demonstraties van de afgelopen tijd.

Sommige christenen zeggen dat Gods hemel nu ook al rommelt. Dat de hemel bezig is met een aankondiging van een onweersbui. Ik weet het niet. Misschien wel, misschien niet. Om mij heen, in de wereld, zie ik wel dat het rammelt en rommelt, dat heeft het altijd al gedaan.

Ziekte, onzekerheid, demonstraties, vragen, ach gewoon het leven an sich; het kan als een dreigende storm zijn. Maar te midden van die dreiging is het mogelijk dat er iets sterkers tevoorschijn komt: liefde en verbondenheid. Ik hoop dat we, ondanks verschil van mening, bruggen kunnen slaan. Dat we mogen verbinden door liefde, dat met bakken vol genade uit de hemel in ons hart wordt gestort.

Mijn moeder, mijn zusjes en ik voelen ons ook meer verbonden dan ooit. Niemand hoeft iets te vragen, we zijn er voor elkaar. We maken ons samen zorgen, we maken samen grappen en verwennen onze vader te pletter. Al staan we er alle vier heus anders in: met andere gevoelens, gedachten en verwachtingen. 

De zomer is begonnen. Laat de zon maar komen om onze kilte te smelten, onze harten week te maken. Laat de regen maar stromen en als zegen zijn, zodat we liefde en genade kunnen uitdelen.

Zullen we alvast beginnen? De wereld heeft veel liefde nodig.

Ik zal de regen op gezette tijden doen neerdalen. Het zal regen zijn die zegen geeft. (Ezechiël 34:26)

Wendy van Schaik

Wendy heeft samen met haar man Harm vier kinderen. Ze is theatermaker, schrijft graag gedichten, geeft les en acteert.

Uw e-mail adres wordt niet gepubliceerd