Menu

Gevlucht, gezien, geliefd

20170727-Gave-Jongerenkamp-Bergeijk-hires-7743klein.jpgwoensdag 17 oktober 2018

Van vluchtelingen kun je veel leren. Ook ik heb veel van vluchtelingen geleerd. Graag geef ik daarvan iets aan je door.

Bulgaarse vluchtelingen

Ik was 20 toen ik voor het eerst vluchtelingen zag. Ik was er op geen enkele manier op voorbereid. Na een backpackvakantie passeerde ik in een touringcar de Turks-Bulgaarse grens. De grenscontrole duurde lang.  Mannen met enorme uniformpetten schreeuwden.  Ik moest in de bus blijven zitten. Naast de bus, in het donker, zaten vluchtelingen. Hele gezinnen. Een moeder probeerde middenin het lawaai en tussen haar spullen een peuter in slaap te sussen. Een man werd uitgekafferd en opzij geduwd omdat hij iets teveel naar rechts stond. Het raakte me. Later hoorde ik dat de Turks-islamitische minderheid het christelijke Bulgarije ontvluchtte. Turkije liet hen mondjesmaat toe. Vanuit een comfortabele touringcar keek ik neer op deze medemensen. Ik kon niets doen.

Albèrt

Enkele jaren geleden ontmoette ik een Congolese asielzoeker, die bij Rwanda was opgegroeid. Hij was zeven toen hij zijn ouders en andere gezinsleden vermoord zag worden. Met twee broertjes, een baby en een peuter, kon hij ontkomen. Hij werd opgenomen en leerde vergeven in het gezin van de dorpspastor. Albèrt werd een zachte maar doortastende jongeman. Na zijn studie agricultuur hielp hij namens de kerk aidswezen hun eigen landbouw te starten. Toen geweld opnieuw oplaaide, vluchtte hij naar Nederland. Nu zit hij aan mijn bureau en praat over de kerk, die hij uit Afrika kent als de mensen die in Jezus’ naam wezen opvangen en herstel verkondigen. Geloven met de daad. Dat mist hij hier. ‘Jullie bidden en praten in Nederland wel in de kerk’, zegt hij, ‘maar jullie doen eigenlijk niks’.

Bahar

Ik noem haar Bahar, een jonge vrouw die in Iran tot bekering is gekomen. Haar huwelijk is daardoor geklapt. Ze heeft een dochtertje. Het duurde lang voordat de vader meewerkte aan de overkomst van het kind naar Nederland. Onze kerkelijke gemeenschap ontvangt Bahar hartelijk. Haar huisje wordt geverfd en behangen. Belangstellend vragen wij en anderen hoe het staat met het leren van de taal en het vinden van werk. We willen daarmee ook wel helpen. Toch trekt Bahar zich steeds meer terug uit de kerkgemeenschap. De spanning die ze heeft ervaren is bijna niet voor te stellen: Halsoverkop gevlucht en onderweg traumatische dingen meegemaakt, familie en spullen kwijt,  spanning rond haar kind, voortdurend het gevoel dat je fouten maakt in een nieuwe cultuur, werk moeten zoeken, de taal. Veel vluchtelingen hebben dringend behoefte aan rust om te verwerken.

Jan Pieter Mostert - Directeur van stichting Gave

Gave maakt kerken en christenen bewust van de Bijbelse roeping om vluchtelingen gastvrij te ontvangen. Gave inspireert, traint en ondersteunt vrijwilligers om contacten op te bouwen en Gods liefde te delen. Kijk op www.gave.nl voor advies in het omgaan met vluchtelingen.

Tips voor de omgang met vluchtelingen

  • Je denkt misschien: ‘Ik kan niets doen’. Kijk. Draai je hoofd niet weg. Laat je raken. Schreeuw het uit naar God. Volg Jezus, door mee te lijden.
  • Maak je geloof praktisch. De Geest geeft soms de mooiste ingevingen als je een vluchteling in de ogen kijkt. Stap zo nodig over de drempel van wat ‘normaal’ is. Je geeft hoop in situaties die hopeloos lijken.
  • Fijngevoeligheid is belangrijk. Settelen betekent het einde van een spanningsboog, verwerken van trauma en verlies. Vluchtelingen moeten jarenlang op hun tenen lopen voor een plekje in de nieuwe maatschappij. Voorkom dat je (impliciet) nieuwe druk legt op een vluchteling. Ga met geduld.
Labels
Algemeen

« Terug