Een nummer van De Dijk, ‘Kan ik iets voor je doen?’ Een vraag die vaak gesteld wordt in tijden van ziekte. Wanneer je aan de zijlijn staat van iemand die ziek is of te maken heeft met ziekte in het gezin wil je vaak zo graag van betekenis zijn voor diegene. Je wil alles wel uit handen nemen, alles om die persoon even te ontlasten of hem/haar even blij of zorgeloos te zien. Degenen die toe moeten kijken naar het lijden van een ander kunnen zich soms erg machteloos voelen. Het kan lijken alsof je van geen enkel nut bent, alsof niks wat je doet helpt voor die persoon die je zo lief is.

Toen wij in ons gezin te maken kregen met de ziekte van onze zoon werd ons deze vraag ook vaak gesteld. ‘Is er iets wat ik doen kan, wat je helpt in de pijn? Wat iets voor je betekent, ik wil er graag voor je zijn.’ Ik had er vaak geen passend antwoord op. Enerzijds omdat mijn hoofd zo vol zat en ik gevoelsmatig maandenlang in shock verkeerde. Anderzijds omdat ik mensen niet tot last wilde zijn.

Hulp vragen en accepteren was één van de lessen die ik leerde in dit jaar. Ik leerde dat wanneer ik de hulp niet accepteerde, ik daardoor mijn naasten ook de kans ontnam om van betekenis te zijn. Al die mensen die zich – net als wij – zo  machteloos voelden door de situatie en al was het maar klein, iets wilden doen om ons te verlichten.

Stil werden we van alle hulp die ook uit onverwachte hoeken kwamen. Vrienden en kennissen van vroeger die ons in de eerste weken voorzagen van maaltijden. In toerbuurt werd er dagelijks heerlijk voor ons gekookt. Boodschappen doen was een grote opgave in die tijd. Boter, kaas en eieren halen woog niet op tegen chemo en de gevolgen daarvan.

Schoonmaken in huis? Waarom? Niks was belangrijk meer, wat boften we met al diegenen die dit op zich namen.

Dagelijks wachtten we op de postbode, het was wekenlang het feestje van de dag! Soms vielen de kaarten met tientallen tegelijk op de deurmat. Onze ogen sprankelden en maakten de enveloppen stuk voor stuk met zorg open. ‘Sterkte, beterschap, we bidden voor jullie, kop op!’ bemoedigende woorden die ons voor die dag weer opbeurden. Afgelopen week heb ik ze er allemaal bij gepakt, een paar honderd kaarten voor ons als ouders en meer dan duizend voor onze zoon. Kaarten waarin geschreven staat dat er gebeden wordt, dat God goed is en bij ons is. Kaarten die ik nu nog zoveel meer waardeer dan toen.

Bevind je je in een situatie waarin je te maken hebt met ziekte en je vraagt je af of er iets is wat je kan doen? Ja, je kan zeker iets doen! Kook een maaltijd, poets eens het huis, schoffel de tuin, maar bovenal; bid onophoudelijk, sta als een leger om de zieke heen. Bemoedig en troost. En stuur zo af en toe eens een kaartje ... Geloof mij; dat alles maakt een wereld van verschil!

Ja, er is iets wat je doen kan, wat helpt in de pijn. Wat iets voor me betekent, kun jij voor mij zijn. 

Christien Korf

Christien schreef voor Ark Mission het bemoedigingsboekje 'Ik ben ziek'. Ze schreef dit boekje om anderen die te maken hebben (gehad) met ziekte te bemoedigen en om uit te dragen dat Gods liefde en trouw dieper gaat dan al je angst, verdriet en twijfel. Kijk op onze website voor meer informatie over de bemoedigingsboekjes, of om ze te bestellen!