Ik was nog maar een stompje.

Met een heel kort lontje.

Ik had mijn ziel verkocht aan de duivel van mijn ambities.

Stukje bij beetje.

Tot ik ontdekte: ik ben slaaf geworden.

Met een zware ketting om mijn voeten.

Ik sleepte me voort, van de ene dag naar de andere.

Tot ik niet meer kon.

Compleet lamgeslagen.

Geen been meer om op te staan.

Geen draagkracht meer.

Een bijna ondragelijke last voor mijn geliefden. 

Lusteloos, passief, zwaar.

Goddank, ik had vrienden die mij niet lieten vallen.

Vrienden die er nog een gat in zagen.

Ze bleven me dragen tot het punt, dat ik de waarheid over mijn leven kon aanhoren.

De harde waarheid, dat ik mezelf had doodgelopen.

Dat ik - zo machteloos en krachteloos– toch geen slachtoffer was.

Dat het anders had gekund.

Maar ook: dat het anders kan!

Dat ik weer mag stralen.

'Sta op en wandel', zoiets ging er door me heen.

Als een stem uit de hemel.

En ik wist: het kan, het mag!

Ik mag!

Mijn leven mag opnieuw beginnen.

Mijn voeten werden vleugels!

Geïnspireerd door Marcus 2:1-11, het verhaal waar Jezus een verlamde man genas, schreef Henk Fonteyn deze indringende meditatie voor de stiltepauze Ssst luister & hoor in deze 40-dagentijd.