Menu

Kasteloze kinderen in India

Foto NBG Joyce 22. en 23..jpgvrijdag 26 oktober 2018

Enkele keren per jaar ga ik op werkbezoek bij collega-bijbelgenootschappen over de hele wereld. Voor een speciale kinderbijbelactie van het Indiaas Bijbelgenootschap bracht ik een bezoek aan de sloppenwijken van Bangalore. De armoede hier vond ik heel confronterend. Gelukkig zag ik ook hoe weeshuizen en kerken zich ontfermden over kasteloze kinderen.

Gebroken gezinnen

Door het kastenstelsel is in India al voor de geboorte van een kind bepaald welke plek hij of zij zal innemen in de maatschappij. Voor de kastelozen is eigenlijk geen plek in de samenleving. Zo merkte ik in de sloppenwijken dat ouders vaak nauwelijks voor hun kinderen kunnen zorgen. Ze combineren meerdere banen om de eindjes aan elkaar te knopen. Veel werkloze vaders grijpen door de uitzichtloze situatie naar de drank. Verwaarlozing en misbruik zijn geen uitzondering. Er zijn zelfs ouders die hun gezin verlaten of hun kinderen de straat op sturen. Ook kwam ik veel weeskinderen tegen die zijn opgenomen in tehuizen.

Geen achternaam

Tijdens mijn bezoek ontmoette ik de dertienjarige Rosy. Zij is een van de vele kasteloze kinderen. Ze heeft zelfs geen achternaam. Haar beide ouders zijn overleden aan gele koorts. Rosy: ‘Als ik verdrietig ben omdat ik mijn vader mis, denk ik aan mijn Vader in de hemel. Hij zorgt voor mij. Daarom vind ik het Onze Vader zo mooi.’ Samen met haar zusje Tulsi woont Rosy nu bij een tante. In hun piepkleine huisje wonen zeven mensen. Koken, eten, slapen, huiswerk maken, het gebeurt allemaal in één benauwde ruimte. Rosy’s tante snikte hevig toen ze vertelde dat ze eigenlijk geen geld heeft om voor de nichtjes te zorgen. Gelukkig krijgt het gezin steun van de kerk.

Favoriete bijbelverhalen

Ik ontmoette ook Deena, een meisje van veertien met indringende ogen. Zij woont sinds haar zesde in een kindertehuis. ‘We waren thuis zo arm dat ik vaak met honger naar bed ging. Soms had mijn vader wat werk, maar van het geld dat hij verdiende, kocht hij drank. Hij zorgde niet goed voor ons en heeft ons verlaten. Toen ben ik in dit tehuis geplaatst. Daar ben ik heel blij mee.’ Deena voelt zichzelf soms net Ruth: ‘Ruth zegt tegen haar schoonmoeder: “Uw volk is mijn volk en uw God is mijn God.” Net als zij ben ik in het weeshuis in een nieuwe familie opgenomen.’

Meer dan verhalen

Arme kinderen als Rosy en Deena kregen via het Indiaas Bijbelgenootschap een kinderbijbel. De kinderbijbels zijn er in Telugu, Engels en Tamil. Hun verhalen hebben mij diep geraakt. Mijn hoop voor deze kinderen is dat ze steun mogen hebben aan de bijbelverhalen. Zo werken we regelmatig samen met Ark Mission en zoeken we naar manieren om Gods Woord op de juiste plek te brengen, in dit geval onder de armen.

Joyce van de Veen
Hoofd Buitenlandwerk NBG

Ark Mission en het NBG werken regelmatig samen rond buitenlandprojecten. In 2019 steunt Ark Mission bijbelverspreiding in Bulgarije en Mongolië.

Gouden tips:

  • Voor de arme kinderen in India was de kinderbijbel een kostbaar cadeau. Dus geef van harte!
  • Ga eens in gesprek over armoede met vrienden of mensen uit de kerk. Hoe kijk je naar armoede in binnen-en buitenland? En wat kun je eraan doen?
  • Kun je iets bedenken waarop je wekelijks kunt besparen? Als je dit wat langer volhoudt, dan kun je iemand een mooie bijbel schenken.
Labels
Algemeen

« Terug