Menu

Een schouder om op te steunen

mother-1327186_960_720.jpgvrijdag 16 november 2018

‘Hoe gaat het?’ – ‘Goed hoor, met jou?’

Op straat, in de supermarkt of op het schoolplein vragen we vaak aan elkaar hoe het gaat. Meestal nodigt die vraag niet echt uit tot een eerlijk antwoord. We draaien een standaardgesprekje af en gaan dan weer verder met ons leven.

Ik zie het niet meer zitten

Niet zo gek ook – stel je voor dat je naast het koekjesschap moet gaan vertellen dat je vandaag eigenlijk in bed wilde blijven liggen, of dat je naast een klimrek vol schreeuwende kinderen uit de doeken moet doen hoeveel moeite het je kost om de dag door te komen. Zo’n gesprek gaat niet werken. Het is niet de juiste omgeving, niet het juiste moment.

En dus antwoord je dat het goed gaat, terwijl je van binnen denkt: ‘Slecht, het gaat slecht! Ik zie het niet meer zitten.’

Eenzaam

Wanneer je er zo doorheen zit, dan valt het soms niet mee om een omgeving te vinden waar je wel je verhaal kunt en wilt doen. Geen enkel moment lijkt het juiste moment, want het is niet vanzelfsprekend om aan anderen te laten zien hoe diep je in de put zit. Je wilt hen misschien niet belasten met jouw problemen, en het kan maar zo dat je al helemaal niet zit te wachten op allerlei adviezen. Bovendien: de mensen om je heen hebben het allemaal prima voor elkaar, die begrijpen toch niet hoe jij je voelt?

Je kunt je daardoor heel eenzaam voelen. En dat in een periode waarin je juist zoveel zou kunnen hebben aan een arm om je heen en een schouder om op te steunen.

Bevestigen en bemoedigen

Toen ik door Ark Mission gevraagd werd om een bemoedigingsboekje te schrijven voor mensen die in een dal zitten en het niet meer zien zitten, moest ik denken aan al die beleefdheidsgesprekjes die we met elkaar voeren. Ik realiseerde me eens te meer hoe moeilijk het is om eerlijk te zijn over hoe het met je gaat, maar ook hoe het soms niet meevalt om goed te reageren wanneer iemand terneergeslagen is. Vaak willen we helpen, de juiste woorden zeggen of naar een oplossing zoeken, maar we weten niet waar we goed aan doen. Alleen maar luisteren voelt ook maar zo … passief.

Toch is luisteren enorm belangrijk – net als voor en/ of met iemand bidden. En er is nog één ding dat ik daar aan toe wil voegen: open zijn. Regelmatig kom ik deze zin tegen in Engelse blogs en artikelen: ‘It’s okay not to be okay.’ We hoeven niet te doen alsof het altijd goed met ons gaat. Soms gaan we door moeilijke periodes heen waarin het niet meevalt om weer een weg omhoog te zien. Als we daar open over zijn, wordt voor anderen de drempel ook lager om hun verhaal te doen.

Ideale wereld

Wanneer je door een dal gaat betekent dat namelijk niet dat je mislukt bent, dat je het verkeerd doet of dat er op je neergekeken wordt. Integendeel. Het betekent dat je mens bent. Een waardevol mens in een verre van ideale wereld. Die ideale wereld, een wereld zonder tranen en zorgen, die komt nog. In de tussentijd staan we er gelukkig niet alleen voor. We mogen elkaar bevestigen en bemoedigen, met een luisterend oor en een schouder om op te steunen. (En een bemoedigingsboekje om uit te delen …!)

Lianne Post

Lianne Post, theoloog en blogger, schreef voor Ark Mission het bemoedigingsboekje 'Ik zie het niet meer zitten'. In dit boekje wil ze het taboe doorbreken dat we altijd maar moeten laten zien dat het goed met ons gaat. Kijk voor meer informatie of bestellen van haar boekje op onze website.

Labels
Algemeen

« Terug